(Nie)zapomniany Poznań w legendach wiecznie żywy: I. Dwa małe urwisy na wysokiej wieży

Pracujecie z tekstem: "Legenda o koziołkach z ratuszowej wieży"

Zadania:

Znajdźcie tekst legendy.
W oparciu o legendę stwórzcie komiks i umieśćcie na blogu.
W oparciu o znalezione źródła napiszcie jak naprawdę wyglądała historia poznańskich koziołków. Umieśćcie na blogu tytuły dokumentów, zdjęcia, ryciny, do których uda Wam się dotrzeć.
Koniecznie sporządźcie bibliografię (wykaz autorów, tytułów z których korzystacie, także adresy stron internetowych).
O pomoc zwróćcie się do nauczyciela.
Umieśćcie na blogu zdjęcia współczesnych koziołków. Może uda Wam się nagrać występ koziołków?

Realizacja zadań:

I Autorzy:

GR. I

Maria Derwich IVD
Tomasz IVD
Adrian Biedrzyński IVD
Stanisław Iwina IVD
Mateusz Josłowski IVD

Teledysk:

Weronika Mantyk VC
Konstancja Geppert VC

GR. II

Autorzy teledysku

Michalina Wojciechowska IVC
Michalina Michalak IVC
Tatiana Kociołek IVC

Legenda o koziołkach:

Kiedy po wielkim pożarze miasta odbudowano ratusz, postanowiono zamówić u mistrza Bartłomieja z Gubina specjalny zegar na ratuszową wieżę. Nie każde miasto było stać na taki wydatek, a że Poznań był wtedy jednym z najbogatszych miast, rada miejska postanowiła hucznie uczcić to ważne wydarzenie. Zaplanowano wydać wielką ucztę, na którą miały zjechać do Poznania najważniejsze osobistości.

Pracy było co nie miara, a kucharz uwijał się jak w ukropie. Na główne danie miał podać pieczeń z sarniego udźca. Do obracania pieczeni na rożnie został wyznaczony mały kuchcik Pietrek. Goście już zaczęli się zjeżdżać, na rynku robiło się coraz tłoczniej, tyle ciekawych rzeczy do obejrzenia, a sarni udziec piecze się tak powoli.

W dodatku sam mistrz Bartłomiej opowiadał mu rano o mechanizmie zegara, o kółkach, które powoli się obracają cichutko tykając. Opowiadał o ciężarkach, które poruszają zegarowy mechanizm. A tu trzeba siedzieć i pilnować pieczeni. W końcu Pietrek nie wytrzymał i postanowił tylko na chwilkę zostawić pieczeń i chociaż raz spojrzeć na zegar i na te wszystkie wspaniałości na poznańskim rynku. Przecież nie będzie go tylko kilka minut.

Niestety nieobecność kuchcika przeciągnęła się ponad miarę, pieczeń spadła do ognia i spaliła się na węgielek. Przerażony chłopiec nie stracił głowy. Pobiegł ile sił w nogach na pobliską łąkę, gdzie mieszkańcy miasta wypasali swoje zwierzęta., porwał dwa koziołki i siłą zaciągnął je do ratuszowej kuchni. Koziołki czując, że ich koniec jest bliski, w ogólnym zamieszaniu wyrwały się chłopcu i uciekły na wieżę.

Tam na oczach zgromadzonej gawiedzi przestraszone zaczęły się trykać rogami. Widok koziołków tak rozbawił burmistrza, wojewodę i wszystkich gości, że darowali Pietrkowi jego winę, a zegarmistrzowi polecili wykonanie specjalnego mechanizmu, który uruchamiałby każdego dnia zegarowe koziołki. Od tego czasu codziennie w samo południe, kiedy trębacz gra hejnał pokazują się zgromadzonej gawiedzi dwa trykające się koziołki.

Komiks 1:

Komiks 2:

Film o koziołkach:

Ciekawostki o koziołkach:

Koziołki z ratuszowej wieży

Świąteczne koziołki

Poznań Święta Bożego Narodzenia

Ciekawostki:

W samo południe na wieży ratuszowej

Punktualnie o godzinie 12:00 wychodzą spod zegara na wieży ratuszowej metalowe figurki dwóch koziołków i 12 razy trykają się one rogami przy sygnale hejnału. Pod gmachem Ratusza zbiera się tłum obserwatorów. Głównie to turyści. Zatrzymują się tu, by przez chwilę podziwiać trykanie się koziołków.

Wierszyki:

„To nie jest bajeczka, możecie mi wierzyć
Dwa małe koziołki mieszkają na wieży.
Kiedy miejski zegar wybije dwunastą,
wychodzą na balkon popatrzeć na miasto.
Tupią kopytkami, kiwają główkami
pocieszne koziołki.
Znaleźć je nie sztuka.
Jest takie miasto nad Wartą
tam koziołków szukaj.”